LEUK VERHAAL VAN MIJN BORDUURKINDEREN

Ik wil jullie dit verhaal niet onthouden, vorige week werd het me vanuit Parma gestuurd. Mijn chatelaines stonden met hun pleegouders op een beurs in Parma, ik had het graag eerder met jullie gedeeld maar mijn computer deed het niet meer. Ik kon niet meer bloggen en via de laptop lukt het wel, ik vrees dat het gebeurd is met mijn computer.

Hallo lieve borduurmoeder

Graag willen we je laten weten hoe het met ons is.

Na de al enerverende reis van Losser,Roermond en Veldhoven zijn we in dinsdag in Parma aan gekomen ,onze reis achter in op de stangen en kleerhanger was goed verlopen.We werden s'avonds fijn op de kamer opgehangen voor de nacht en de komende 2 dagen..Op donderdag werden we weer mee genomen naar de beurs,jeetje daar loop je je echt verloren.

We kregen een mooie plaats aan de zijkant van de standen oh wat werden en worden we bewonderd met de complimenten voor het mooie borduurwerk.

Belangstelling is er vanuit ( hoe kan het anders)Nederland HZG heeft een textielreis georganiseerd en de dames stranden op donderdag in Parma,en gaan dan om 16.00 uur weer door naar de volgende plaats, Dhr en Mevr van Iersel zijn de reisleiders.Dan zien we een groep mensen uit ja hoor Amerika en vervolgens komen er Zwitsers,Oostenrijkers,Italianen,Fransen,Belgen en natuurlijk ook Nederlanders die al ruin 40 jaar in Italie wonen.Allemaal vinden ze ons geweldig en knap gemaakt. Mijn patronen( Alpine)zijn al op en van mijn grote broer zijn er nog 3 over.

Maar vandaag hebben we het helemaal mee gemaakt, er ging een mevrouw op de stoel onder ons zitten en ze gaf aan dat ze het heel warm had,tja dat kan in dit land niet.Nu er werd door ons eens gekeken en o jee wat zag ze er beroerd uit er werd gevraagd of ze soms wat water wilde maar dat hoefde ze niet dit had ze zelf bij zich, nu ze zag er uit als de dood van Pierlala.Maar gelukkig dat er Pompomiere ( brandweer) rondliep en Cees naar hun wees dit is niet goed. Ze kwamen meteen en ja jullie zullen het wel al ruiken daar werd de hulp ingeroepen en ja hoor de ziekenwagen kwam voor staan.(we staan vlak bij de buitendeur)daar kwam de brancard al ( het zal ook weer eens niet bij ons zijn)maar Mevr kon wel lopen volgens haaren ze ging naar de ziekenauto toe.Toen Cees later ging kijken lag ze op de brancard aan de zuurstof en is ze weg gebracht. Voor haar te hopen dat het weer met een sisser afloopt.

Maar hierna ging ons bewonderwerk weer gewoon door,ook da andere handwerken worden gretig bekeken ende Hollandse Theedoek is toch ook wel een klapper.Van de Firma Graziano lopen ze de deur plat omdat ze eerst dachten dat de ruiten ingeweven waren,maar er van stonden te kijken dat je dat zelf moest doen. Uiteindelijk hebben we de laatste directeur mar het patroontje van de blauwe gegeven, hunnen ze kijken hoe ze de ruiten moeten weven.

Zo we hangen weer mooi op onze stek en gaan nu slapen,morgen alweer de laatste dag en dan worden we weer mooi meegenomen op maandag om via Strasbourg terug naar Nederland te gaan.Zo gauw als we hier arriveren laten we het weten.Voor als je het nu nog leest welterusten en maak je om ons geen zorgen.

Je borduur kinderen Alpine & St Petersburg, Ciao Sabine en Cees

Ik vind het een erg leuk verhaal en heb er van genoten, als ze weer op reis gaan hoop ik weer een verhaal te ontvangen. 3 juni komen ze weer thuis, Sabine en Cees komen ze brengen.

Wij denken nog een week nodig te hebben voordat de rust hier in huis weer komt, ben nu bezig alles schoon te maken, afwassen, kasten en stoelen kin de was zetten. Alles is door het stof zo ruw geworden het schreeuwt om olie en vet. Hoop gauw een foto te laten zien van de kamer.

Groetjes Joze